Wieś Zakrzewo leży w obrębie tzw. Wysoczyzny Kujawskiej. Obszar miejscowości Zakrzewo związany jest historycznie z Kujawami, które wyodrębniły się w osobne księstwo w 1194 r. początkowo ze stolicą we Włocławku, następnie w Inowrocławiu. Miejscowość Zakrzewo jest głównym ośrodkiem gminy. Jak dostepne źródła podają, od XVdoXII wieku właścicielami Zakrzewa byli Zakrzewscy Herbu Ogończyk Pochodzący z województwa płockiego. Oni jako pierwsi ufundowali kościół pod wezwaniem Bożego Ciała. Z rodem Zakrzewskich wiąże się ruch reformatorski na Kujawach, w którym brali oni żywy udział, szczególnie Filip Zakrzewski, który podarował pełniącemu na dworze Zakrzewskich skarbnikowi kościół, a ten rozebrał świątynię i sprzedał Hrabiemu Skarbkowi z pobliskich Osięcin. Parafia katolicka została rozwiązana a miejscowi katolicy chodzili do kościoła w Sędzinie.
Po 1710 roku sytuacja polityczna kraju zaczęła się normować i przez 60 lat Kujawy przeżywały względny spokój. W tym okresie Zakrzewo było własnością Anny i Stanisława Sokołowskich Herbu Pomian. W tym to czasie nowi właściciele ufundowali nowy kościół i parterowy klasztor z drewna, do którego w 1745 roku sprowadzili z Warszawy Karmelitów Bosych. Na uposażenie klasztoru przekazali przyległy folwark Gęsin oraz w Zakrzewie wiatrak i przy klasztorze 18 mórg ziemi ornej i łąk. W XIX wieku właścicielami Zakrzewa byli Mniewscy Herbu Ogończyk pochodzący z powiatu łęczyckiego. Ostatnim właścicielem Zakrzewa był Adam Bogatko Herbu Pomian, pochodzący z województwa mazowieckiego, który nabył Zakrzewo w 1903 lub 1904 roku. Pełnił on funkcję Sędziego Powiatowego w Nieszawie. Od 1924 r. zarząd majątkiem zakrzewskim sprawował jego syn Zbigniew.
W czasie II wojny światowej Zakrzewo znajdowało się w sferze przyfrontowej. Podczas okupacji hitlerowskiej zanotowano duże straty zarówno wśród społeczeństwa jak i w rolnictwie. Część gospodarstw rolnych została przejęta przez Niemców, część opuszczona. Straty w inwentażu żywym w gminie w wyniku wojny oszacowano na 70%. Zakrzewo zostało wyzwolone 19.01.1945 roku. Do 1948 r. Zakrzewo należało do powiatu nieszawskiego, a następnie zmieniono nazwę powiatu na aleksandrowski z siedzibą władz w Aleksandrowie Kujawskim. Po wojnie w wyniku reformy rolnej rozparcelowano majątek ziemski w Zakrzewie, przekazując ziemie w ręce chłopów małorolnych i bezrolnych.
W 1953 r. rozpoczęto elektryfikację wsi Zakrzewo. W 1955 r. zlikwidowano gminy i w ich miejsce powołano gromady. Jedną z nich było Zakrzewo. W 1978 r. powstała nowa szkoła podstawowa w Zakrzewie. W 1975 r. utworzono ponownie gminy, a stolicą tutejszej gminy zostało Zakrzewo. W grudniu 1973 r. gminę Zakrzewo zlikwidowano, a miejscowość Zakrzewo weszła w skład gminy Koneck. 1.01.1982 r. przywrócono ponownie gminę Zakrzewo, ale z uwagi na wprowadzenie w 1981 r. stanu wojennego zawieszono wykonanie tej decyzji. Z dniem 1.10.1982r. weszła w życie decyzja o powołaniu gminy Zakrzewo z siedzibą w Zakrzewie.
W czasie II wojny światowej Zakrzewo znajdowało się w sferze przyfrontowej. Podczas okupacji hitlerowskiej zanotowano duże straty zarówno wśród społeczeństwa jak i w rolnictwie. Część gospodarstw rolnych została przejęta przez Niemców, część opuszczona. Straty w inwentażu żywym w gminie w wyniku wojny oszacowano na 70%. Zakrzewo zostało wyzwolone 19.01.1945 roku. Do 1948 r. Zakrzewo należało do powiatu nieszawskiego, a następnie zmieniono nazwę powiatu na aleksandrowski z siedzibą władz w Aleksandrowie Kujawskim. Po wojnie w wyniku reformy rolnej rozparcelowano majątek ziemski w Zakrzewie, przekazując ziemie w ręce chłopów małorolnych i bezrolnych.
W 1953 r. rozpoczęto elektryfikację wsi Zakrzewo. W 1955 r. zlikwidowano gminy i w ich miejsce powołano gromady. Jedną z nich było Zakrzewo. W 1978 r. powstała nowa szkoła podstawowa w Zakrzewie. W 1975 r. utworzono ponownie gminy, a stolicą tutejszej gminy zostało Zakrzewo. W grudniu 1973 r. gminę Zakrzewo zlikwidowano, a miejscowość Zakrzewo weszła w skład gminy Koneck. 1.01.1982 r. przywrócono ponownie gminę Zakrzewo, ale z uwagi na wprowadzenie w 1981 r. stanu wojennego zawieszono wykonanie tej decyzji. Z dniem 1.10.1982r. weszła w życie decyzja o powołaniu gminy Zakrzewo z siedzibą w Zakrzewie.
INSYGNIA GMINY ZAKRZEWO
Dla podtrzymania tradycji tutejszych ziem sięgającej po wiek XV Uchwałą Rady Gminy Zakrzewo Nr XVII/138/2001 z dnia 15 czerwca 2001 roku ustanowiono herb i flagę Gminy. Po Zakrzewskich właścicielami tych dóbr była rodzina Sokołowskich, używająca herbu Pomian – w polu złotym głowa żubrza czarna przeszyta mieczem w skos. Do tego godła nawiązano w polu drugim herbu gminy. Ze względów kompozycyjnych a także częstego powtarzania się tradycyjnego Pomiana w wielu herbach gmin, wprowadzono jego wariant barwny znany m. in. z fryzu w Lądzie. Symbolika herbu odwołuje się do historii i tradycji terytorium gminy. Rogacina /strzała/ na połowie pierścienia /zwanego też połutoczenicą/ jest godłem rodziny Zakrzewskich, dawnych właścicieli tych miejscowości /od XV wieku/. Pieczętowali się oni herbem Ogończyk - w polu czerwonym rogacina srebrna na barku połupierścienia /lub połutoczenicy/. Zakrzewo było gniazdem rodowym rodziny Zakrzewskich.
![fotophpjpg [170x128]](http://cms-v1-files.idcom-jst.pl/sites/1058/cms/szablony/23753/zdjecia/orign/fotophp.jpg "fotophpjpg [170x128]")
W polu trzecim /dolnym/ umieszczono godło Karmelitów Bosych. Zakonników sprowadziła do Zakrzewa rodzina Sokołowskich i wzniosła dla nich klasztor w 1745 roku. W herbie zakonu często występuje barwa brązowa /wzgórze z krzyżem i dwie flankujące go gwiazdy/, która w połączeniu z białą ma odpowiadać barwom stroju zakonnego. Brąz nie jest barwą heraldyczną /pojawia się jedynie jako tzw. barwa naturalna – kory drzew, sierści zwierząt/ zastąpiono go więc czerwienią, tym bardziej, że w heraldyce europejskiej z tą właśnie barwą występuje herb Karmelitów Bosych.